AKLIN VARSA DEREYE KOŞ!

Nasrettin Hoca, bir gün kışlık odun hazırlamak için ormana gider. Ormanda, çıra haline gelmiş bir çam köküne rastlar. Çıra, oduna göre çok daha kıymetli olduğundan sevinir. Kökü parçalar. Eşeğine de güzelce yükleyerek evinin yolunu tutar.

Fakat yolda bir ara, çıranın iyi cinsten olup olmadığını merak eder. Çakmağını çakar, çıraya tutar. Bir iki defa üfleyince, çıra birden alev alır. Söndürmek ister ama söndüremez. Alevler bir anda bütün yükü kaplar. Ürken eşek de sağa sola çifteler atıp, anırarak koşmaya başlar.

Hocayı bir telaş alır. Eşeğinin arkasından koşarken bir taraftan da:

“Aklın varsa dereye koş!” diye haykırmaya başlar.

(Aşağıdaki soruları parçaya göre cevaplayınız.)

Hoca, niçin ormana gitmiş?

KIRMIZI ŞAPKALI KURBAĞALAR

Güzel bir göl kenarında iki yavru kurbağa yaşarmış. Bu iki yaramaz, her tarafın yeşil olduğunu bir yerde kendi elbiselerinin de yeşil olmasına hiç katlanamazlarmış. Durmadan hâllerinden şikayetçi olup: “Keşke elbiselerimiz kırmızı olsaydı.” derlermiş. Kırmızı elbisesi olan hayvanları da çok severlermiş. Bir gün, bir eğlence düzenleyip kırmızı elbiseli hayvanları davet etmeyi düşünmüşler. Hazırladıkları davetiyeyi ormanın her yerine asmışlar. Yaşlı bir kurbağa, bu işten hiç hoşlanmamış. “ Sizin yaptığınız yanlış, başınıza bir iş açmanızdan korkuyorum” demiş. …

(Aşağıdaki soruları parçaya göre cevaplayınız.)

Yavru kurbağalar nerede yaşıyorlarmış?